صبح چهارشنبه ١4 آبان پس از فرود در فرودگاه شهر بم و طیّ ٨٠ کیلومتر مسافت زمینی، مهمان معلمان ریگان از محرومترین شهرهای کشور شدم؛ جمع پرتلاشی که برای رشد و بالندگی سرمایه های اصلی شهر، استان و کشور عزیزشان سر از پا نمی‌شناسند.  من که خودم با گوشت و پوستم زیستن در خانواده معلمی را در دهه 6٠ با همه سختی‌های شیرینش تجربه کرده بودم، بخشی از داستان زندگی ام را به عنوان روایت جهاد پیشرفت معلمان سرزمینم برای منادیان تعلیم و تربیت بازگو کردم. جهادی که ایرانِ زیر دستِ آمریکایی‌ها را با حدود ٧٠ درصد بیسواد و عقب مانده تر از کشورهای عربی، به رتبه ای بالاتر از کشورهای اروپایی رساند و ایران را در سرعت تولید علم در قله جهان نشاند.  نگاههای جستجوگر حضار، مرا واداشت که پیشرفت ِ شگفت انگیز این ملت بزرگ را در بخش های مختلف بیشتر روایت کنم؛ شرکتهای دانش بنیان ای که به رغم هزاران مانع، دست از حرکت برنداشتند، بر تارک ایران و جهان ایستادند و این در پرتو تفکر #مامی‌توانیم بود.  نخبگان ایرانی توانستند در شاخص بسیار مهم توسعه و رفاه انسانی (HDI) متشکل از 4 عامل: «رشد میزان درآمد، آموزش و تحصیلات، بهداشت و سلامت، طول عمر» نیز سرعت اول جهان شوند. سازمان ملل متحد (UNDP) گزارش داد ایران بین سال‌های ١٣5٨ تا ١٣٩5 به اولین نرخ رشد جهان دست یافت.  ایرانیان می توانند #گام‌دوم را با روح #خودباوری بالاتر از #گام‌اول بردارند. دیدار با معلمان از شیرین ترین نشستهای تبیینی است. خدا را بر این توفیق هزاران بار شکرگزارم