موضوع: مشاوره سیاستی درباره راه‌اندازی مجدد کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی راکد
مقدمه:
بیش از 50 درصد از توان صنعتی کشور در سال‌های گذشته به دلایل مختلف (مشکلات مالی، مدیریتی، فناوری، مواد اولیه یا بازار فروش) راکد یا نیمه‌فعال شده‌اند. راه‌اندازی مجدد این کارخانه‌ها می‌تواند منجر به افزایش اشتغال، رشد اقتصادی، کاهش واردات و توسعه عدالت منطقه‌ای شود.
---
پیشنهادهای کلیدی:
1. شناسایی دقیق واحدهای راکد:
ایجاد سامانه ملی برای ثبت اطلاعات کامل واحدهای صنعتی راکد.
دسته‌بندی علل رکود (مالی، فنی، مدیریتی، حقوقی، بازار) برای هر واحد.
2. حمایت‌های مالی هدفمند:
اعطای تسهیلات بانکی با نرخ ترجیحی و تنفس مناسب برای واحدهای دارای ظرفیت احیا.
مشارکت صندوق‌های سرمایه‌گذاری و بخش خصوصی در بازسازی کارخانه‌ها.
استفاده از ظرفیت بازار سرمایه برای تأمین مالی.
3. بازسازی فناوری و نوسازی ماشین‌آلات:
ارائه وام برای ارتقاء فناوری، به‌ویژه در صنایع قدیمی.
تشویق همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان برای بومی‌سازی فناوری‌های وارداتی.
4. تغییر ساختار مدیریتی کارخانه‌های ناکارآمد:
واگذاری مدیریت واحدهای دولتی یا نیمه‌دولتی به بخش خصوصی توانمند.
ایجاد سازوکارهای نظارتی برای عملکرد بهره‌ور و شفاف.
5. تضمین بازار فروش:
ایجاد قراردادهای تضمینی خرید محصولات داخلی در برخی صنایع (مانند کشاورزی، دارو، لوازم خانگی).
حمایت از صادرات از طریق معافیت‌های مالیاتی، مشوق‌های ارزی و زیرساخت‌های حمل‌ونقل.
6. اصلاح قوانین و رفع موانع حقوقی:
تسهیل فرآیندهای صدور مجوز و رفع مشکلات حقوقی مالکیت یا مالیات معوق.
رسیدگی سریع در کمیته‌های حل اختلاف برای بازگشایی سریع کارخانه‌ها.
---
نتیجه‌گیری:
احیای کارخانه‌های راکد، سریع‌ترین راه برای رشد اشتغال و تولید است، ولی نیاز به مدیریت یکپارچه، نظارت متمرکز، سرمایه‌گذاری هدفمند و سیاست‌های پشتیبان دارد. باید یک ستاد ملی با اختیارات مشخص برای پیگیری این امر تشکیل شود.